14 Ιανουαρίου 2024 | Ηφαίστειο Σουσάκι

Εκεί που τελειώνει ο νομός Αττικής και ξεκινάει ο νομός Κορινθίας περνάει το βορειότερο άκρο του ηφαιστειακού τόξου Νισύρου, Σαντορίνης, Πόρου, Μεθάνων, και Αίγινας. Το ηφαίστειο Σουσακίου είναι το πλησιέστερο μας και έδωσε έκρηξη για τελευταία φορά πριν από 2.700.000 χρόνια. Κατέχει σημαντική θέση μεταξύ των ελληνικών γεωθερμικών πεδίων υψηλής ενθαλπίας, στα οποία η θερμοκρασία ξεπερνάει τους 150 οC που βρίσκονται συνήθως σε σεισμογενείς περιοχές κοντά στα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών.

Στην αρχαιότητα εδώ βρισκόταν η αρχαία Κορινθιακή κωμόπολη Σιδούντα. Σύμφωνα με μια ερμηνεία σημαίνει τόπος πλήρης υδάτων. Βρισκόταν σε έναν από τους τρεις δρόμους που συνέδεαν την Κορινθία με τη Μεγαρίδα. Κατά μήκος της παραλίας του Σαρωνικού περνώντας από τον Σχοινούντα(καλαμάκι), το Σιδούντα, τον Κρομμυώνα (Αγ. Θεοδώρους) και τις απότομες παρειές των Σκιρωνίδων. Ήταν ο νοτιότερος δρόμος και ο πιο επικίνδυνος λόγω πτώσης βράχων και ληστρικών επιθέσεων.

Αμέσως μολις βρεθείς εκεί γίνεται αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο μέρος, ούτε για κάποιο τυπικό μεσογειακό τοπίο. Εκεί λοιπόν εμείς θα περπατήσουμε και θα εξερευνήσουμε αυτό το ιδιαίτερο και “απόκοσμο”  τοπίο. Υπάρχουν 2 ρεματιές που διατρέχουν τον όγκο του. Εμείς θα κινηθούμε παράλληλα και μέσα σε μιά εκ των 2, η οποία οδηγεί στον “κρατήρα”. Δεν πρόκειται για αρχετυπικό κρατήρα αλλά ότι έχει απομείνει από αυτόν. Τρύπες στο έδαφος που αναδύουν δύσοσμη μυρωδιά θειαφιού, ενισχύουν τον μυστηριακό χαρακτήρα της τοποθεσίας. Τα αέρια με το πέρασμα των χρόνων προκαλούν αποσάθρωση στα πετρώματα δημιουργώντας εντυπωσιακούς σχηματισμούς. Η βλάστηση που κυριαρχεί είναι τα βούρλα, οι κατά τόπους πικροδάφνες κοντά στη ρεματιά και τα πεύκα σε ψηλότερα σημεία. Ανάλογα με την εποχή φύονται και διαφόρων ειδών αγριολούλουδα.

Μαζί μας θα έχουμε τη γεωλόγο Ρεγγίνα Κούτση για να μας κατατοπίσει.